the poem in gurmukhi script

ਇਕ ਸੋਚ ਮੇਰੇ ਵਿਚ ਹੁੰਦੀ ਸੀ
ਓਹ ਕੁਛ ਸੁਣਦੀ ਨੀ ਕੁਛ ਕੇੰਦੀ ਨੀ
ਖ੍ਵਾਬਾ ਦੇ ਖਯਾਲ ਓਹ ਬੁਨੇਯਾ ਕਰਦੀ ਸੀ
ਹੁਣ ਉਹਨਾ ਨੂ ਵੀ ਬੂੰਦੀ ਨੀ
ਸੇਹ੍ਮੀ ਬੈਠੀ ਹੈ ਕਿਸਸੇ ਖੂੰਜੇ ਵਿਚ
ਜਿਵੇ ਕਾਂਵਾਂ ਵਿਚ ਫਸੀ ਹੋਈ ਕੁੰਜ ਕੋਈ
ਦਰਦੀ ਹੈ ਕੇ ਬੋਲੁ ਗੀ ਤਾਂ ਮਰਜੂ ਗੀ
ਪਰ ਛੁਪ ਰਹ ਕੇ ਵੀ ਬਚ ਸਕਦੀ ਨੀ